piramitlerin gizemi

Piramitlerin Gizemi...
* Her biri 20 ton olan taşlardan inşa edilmiştir ve bu taşları temin edilebilecek en yakın mesafe yüzlerce kilometre uzaklıktadır. Bu taşların nasıl getirildiği konusunda kesin olmayan farklı varsayımlar bulunmaktadır. * Piramit, kimin adına yapıldıysa, onun bulunduğu odaya, yılda sadece 2 kez güneş girmektedir. (doğduğu ve tahta çıktığı günler) * Mumyalarda radyoaktif madde bulunduğundan mumyaları ilk bulan 12 bilim adamı kanserden ölmüştür. * Piramitlerin içerisinde ultra sound, radar, sonar gibi cihazlar çalışmamaktadır. * Kirletilmiş suyu, birkaç gün Piramit'in içine bırakırsanız; suyu arıtılmış olarak bulursunuz. * Piramit'in içerisinde süt, birkaç gün süreyle taze kalır ve sonunda bozulmadan yoğurt haline gelir. * Bitkiler Piramit'in içinde daha hızlı büyürler. * Piramit'in içine bırakılmış su, 5 hafta süreyle bekletildikten sonra yüz losyonu olarak kullanılabilir. * Çöp bidonu içindeki yemek artıkları, hiç koku vermeden Piramit içinde mumyalaşır. * Kesik, yanık, sıyrık gibi yaralar büyükçe bir Piramit'in içinde daha çabuk iyileşme eğilimi gösterir. * Piramitlerin bazı odalarının içinde ne olduğu hakkında bir bilgi yoktur; araştırmacıların çoğu, ya içinde kayboldular ya da aynı yerde birkaç tur attılar, fakat içlerini göremediler. * Piramitlerin içi yazın soğuk kışın sıcak olur* Büyük Piramidin açıları, Nil'in delta yöresini iki eşit parçaya bölerler. * Gize'deki üç piramit aralarında bir Pisagor üçgeni olacak şekilde düzenlenmişlerdir. Bu üçgenin kenarlarının birbirlerine göre oranı 3:4:5'dir.* Büyük Piramidin tabanının yüzeyi, anıtın yarısının iki katına bölündüğünde pi=3,14 sayısı elde edilir. * Büyük Piramidin dört yüzeyinin toplam yüzölçümü, piramit yüksekliğinin karesine eşittir. * Büyük Piramit, dünyanın kara kitlesinin merkezinde yer alıyor. * Büyük Piramit, dört ana yöne göre düzenlenerek inşa edilmiştir. * Piramit dev bir güneş saatidir. Ekim ortasıyla Mart başı arasında düşürdüğü gölgeler mevsimleri ve yılın uzunluğunu gösterirler. Piramidi çeviren tas levhaların uzunluğu bir günün gölge uzunluğuna eşittir. Bu gölgelerin tas levhalar üstünde gözlenmesiyle günün 0,2419 bölümünde yılın uzunluğu yanlışsız olarak saptanabiliyordu. * Büyük Piramit'le dünyanın merkezi arasındaki uzaklık, Kuzey kutbuyla arasındaki uzaklığa eşittir ve kuzey kutbuyla dünyanın merkezi arasındaki uzaklığa eşittir. * Piramidin yüksekliğiyle,çevresi arasındaki oran, bir dairenin yari çapıyla çevresi arasındaki oranın dengidir. Dört kenarlar dünyanın en büyük ve çarpıcı üçgenleridir. * Gizde'den geçen boylam, dünyanın denizleriyle anakaralarını iki eşit parçaya böler. Bu boylam ayrıca,kara üstünden geçen en uzun kuzey-güney yönlü boylam olup,bütün yer kürenin uzunluğuna ölçümünde doğal sıfır noktasını oluşturur. * Büyük piramidin tepesi Kuzey kutbunu, çevresi ekvatorun uzunluğunu temsil eder. Ve iki uzunluk ayni mikyasa uygunluk gösterir.

f-14 tomcat

F-14 Tomcat (Erkek Kedi), Grumman Aerospace tarafından üretilen süpersonik, çift motorlu ve değişken geometrik kanatlı bir av önleme uçağıdır. Ana görevi Amerikan Donanmasını düşman süpersonik uçak ve cruise füzelerinden korumaktır. Bu maksatla F-14'e çok güçlü bir atış kontrol radarı (AN/AWG-9) ve uzun menzilli füzeler (AIM-54 Phoenix) entegre edilmiştir. Uçak, AN/AWG-9 radarı sayesinde 100 millik bir alanı tarayabilir, bu mesafe içindeki 24 uçağı aynı anda izleyebilir ve müşterek olarak 6 tanesine AIM-54 Phoenix ile saldırabilir. Radarının izleme gücü sayesinde Tomcat'ler birer mini AWACS olarak da kullanılabilir. Yüksek optik büyütme özellikli TV kameraları 30 milden daha uzak mesafelerden hedeflerini tanır ve görsel olarak takip edip, hedef tanımlamasına imkân tanır. Uçuş ekibi bir pilot ve bir radar subayından oluşur. Uçak değişken geometrili kanatlara sahiptir. Uçuş sırasında otomatik olarak 20 ile 68 derece arasında değişebilen bu kanatlar kalkış sırasında öne doğru açılarak havanın kaldırma kuvvetini arttırmakta, hız gerektiren uçuşlarda geriye doğru kapanıp kanat alanını küçülterek sürtünmeyi azaltmakta ve hızı arttırmaktadır. Bu da uçağa sabit kanatlı uçaklarda sağlanamayacak bir avantaj vermektedir. F-14 Tomcat, kanatlarını hareket ettirerek kanat yüzeyine genişletebilir ve motor itkisini düşürerek mevcut yakıtı ile daha uzun süre havada kalabilir. Geriye kayan kanatları kısa pistli uçak gemilerine iniş ve kalkışta da büyük avantaj sağlar. Motorların büyük bir bölümü afterburner için egzos kısmından oluşur. Afterburnde iken motor yüzde 180 kN güç üretmesine rağmen yakıt tüketimi 4 kat artmaktadır. Bu yüzden motorları çabuk yıpranmakta ve bakıma ihtiyaç duymaktadır. Egzos kısmının genişliği daha fazla sıcağa dayanıklı metaryel gereksinimini artırmaktadır. Bakım ve idamesi oldukça pahalı bir uçaktır.
F-14 Tomcat, Amerikan Donanmasınının uçak gemisi gücünü Sovyet süpersonik uçaklarından ve cruise füzelerinden korumak ihtiyacı sonucu doğmuştur. Sovyetlerin ürettiği ses katının 3 katına çıkabilen uçaklar ve süpersonik füzeler karşısında Amerikan uçak yapımcıları Sovyet uçaklarının Donanmaya fazla yaklaşamadan imhasını sağlayacak bir uçak tasarımı üzerinde çalıştılar. 15 Ocak 1960'da Northrop Grumman firmasının VFX adlı projesi ile bu yarışmayı kazandığı açıklandı. Ortaya konulan prototip ilk uçuşunu 21 Aralık 1970'te gerçekleştirdi. Bu ilk uçak bir uçuş kazasında kaybedildi. Daha sonra proje 24 Mayıs 1971'de ikinci prototip ile yeniden başladı. Ekim 1972'den itibaren F-14A uçakları Amerikan Donanmasına katılmaya başladı. İlk operasyonel uçuş ise Eylül 1974'te gerçekleşti. 01 Ocak 1977'ye gelindiğinde toplam 259 adet F-14 üretilmiş ve 92.000 saatten fazla uçuş yapılmıştı. Tomcat'ler ABD Donanmasındaki F-4 Phantom II uçaklarının yerini aldı. F-14A modelininde Pratt&Whitney TF30-PW-414A motoru kullanılıyordu. 1987 yılında F-14A üzerinde yapılan değişiklikle PW-414 motoru yerine daha güçlü olan General Electric F110-GE-400 turbofan motoru monte edildi ve böylece F-14A+ Plus ortaya çıktı. Bu modelin seri üretime geçmesiyle de üretilen uçaklar F-14B olarak adlandırıldı. B modeli A modelinden çok daha teknolojik aviyonikler içermekteydi. AN/APG-71 radarı ile donatılan F-14D Super Tomcat, 9 Şubat 1980'de ilk uçuşunu yaptı. Bu varyantta uçağın radar ve kokpit teknolojileri yükseltildi, dual IRST/TV podları eklendi ve havadan havaya mücadele yetenekleri arttırıldı.
F-14 Tomcat'ler üstün muharebe yeteneklerine ilaveten A/B versiyonu iyileştirme programları sayesinde güçlü bir orta menzil saldırı uçağı durumuna da getirilmiştir. Uçaklar 1990'ların ikinci yarısında ciddi bir modernizasyona tabi tutuldu. LANTIRN podları takılarak gece havadan karaya hassas saldırı yeteneğine erişildi. Orijinal F-14, 6.000 uçuş saat ömrüne sahipken yapılan modernizasyonla uçuş ömürleri 7.200 saate çıkartıldı. INS/GPS ile JDAM lazer güdümlü bomba atabilme kabiliyeti ve elektronik karşı önlem sistemleri entegre edildi.
F-14 Tomcat'in en korkutucu mühimmatı AIM-54 Phoenix havadan havaya saldırı füzesidir. Sadece F-14 Tomcat'de kullanılan ve dünyanın en uzun menzilli hava-hava füzesi olma özelliği taşıyan AIM-54, ilk olarak 1973 yılında hizmete girdi. 90 mil mesafeden hedefi bulabilmektedir. F-14'ün AN/AWG-9 atış kontrol radarı ile birlikte çalışır. A, B ve C olmak üzere üç modeli üretildi. AIM-54 Phoenix, 30 Eylül 2004'te ABD Donanma Kuvvetleri envanterinden çıkarılmıştır. Uçağın diğer mühimmatları AIM-7 Sparrow, AIM-9 Sidewinder, GBU serisi lazer güdümlü hassas bombalar, Mk serisi güdümsüz bombalar ve yakın muharebe için kullanılan 20 mm M61A1 Vulcan makinalı topudur.
F-14 Tomcat'ler günümüzde sadece İran Hava Kuvvetlerinde görev yapmaktadır. İran'ın Şah döneminde aldığı 79 uçaklık F-14 kuvvetinden günümüzde 15-20 civarı uçak kalmıştır ve bu uçaklar etkin radarları sayesinde birer mini AWACS olarak kullanılmaktadır.
Gerek Soğuk Savaş'ın sona ermesiyle artık filolarına uzun menzillerden Rus hava gücü tehdidinin azalması, gerekse uçağın sahip olduğu teknolojinin modern muharebe sahasının ihtiyaçlarına artık cevap verememesi üzerine ABD Donanması ve Savunma Bakanlığı uçağın yüksek bakım ve işletim maliyetlerini de göz önünde bulundurarak üretici firmanın Super Tomcat 21 ve Attack Super Tomcat 21 seviyesinde iyileştirme önerisini geri çevirmiş ve F-14 Tomcat'leri yeni nesil F/A-18E/F Super Hornet uçaklarıyla değiştirme kararı almıştır. Top Gun filmiyle ölümsüzleşen F-14 Tomcat av-önleme uçakları son uçuşlarını 21 Eylül 2006'da Oceana Deniz Hava İstasyonu'nda gerçekleştirmiş ve ABD Donanmasından 22 Eylül 2006'da resmen emekli

edilmiştir.

Teknik özellikleri

Servis tavanı: 56.000 ft (17.070 metre)
Menzil: 2000-5000 KM
Motor türü: F-110-GE-400
Radar sistemi: AWG-9 (Aşağı bak, aşağı indir)
Top: 1× M61 Vulcan 20 mm
Havadan Havaya Muharebe Füzeleri AAM
AIM-54 Phoenix
AIM-7 Sparrow
AIM-9 Sidewinder
Yükleme Konfigürasyons:
2× AIM-9 + 6× AIM-54
2× AIM-9 + 2× AIM-54 + 3× AIM-7
2× AIM-9 + 4× AIM-54 + 2× AIM-7
2× AIM-9 + 6× AIM-7
4× AIM-9 + 4× AIM-54
4× AIM-9 + 4× AIM-7
Bombalar:
GBU-10
GBU-12
GBU-16,
GBU-24
GBU-24E Paveway I/II/III LGB
GBU-31
GBU-38
JDAM
MK-20 Rockeye II
MK-82
MK-83
MK-84

Kullanan Ülkeler
ABD
Iran

A-7d corsair

LTV A-7D Corsair A-7D “Corsair” Donanma avcı uçağı F8U “Crusader” esas alınarak tasarımlandırılmış tek kişilik taktik yakın destek uçağıdır Kara yakın destek için tasarlamış olmasına rağmen sınırlı bir havadan-havaya kombat yeteneği de vardır Donanma için geliştirilen A-7’den LTV firması tarafından yine donanma için geliştirilmiştir İlk prototip uçuşu 5 Nisan 1968’de gerçekleşmiş, teslimatlar aynı yılın 23 Aralık’ında başlamış,1976’da sona ermiştir Bu süre içinde USAF’a 459 uçak teslim edilmiştir USAF’a ilaveten Yunanistan bu uçağı kullanan tek yabancı ülkedir Filoları Larissa (347 filo "Perseas") ve Souda (340 and 345 filolar, "Fox" ve "Lailaps") hava üslerinde konuşlu bulunmaktadır

mürettebat: 1, motor: 1 x Allison TF41 turbofan, kanat açıklığı:1175m,uzunluk: 1400m, yükseklik: 4,89m,azami hız: 1,094 km/h,seyir hızı: 900 km/h, menzil: 5000 km, tavan: 10,184m, silah donanımı: 1 x 20 mm M61A1 MG, kanat altı pilonlarda 6780kg bomba yükü bulunur

blue angels

ABD Deniz Kuvvetleri 'Donanma Uçuş Gösterisi Squadron, halk Blue Angels olarak bilinen, önce 1946 yılında [1] yapılan ve dünyanın ilk resmi yaptırım askeri hava gösteri ekibi oldu. [Alıntı gereken] Bu filo altı gösteri pilot ve Boeing K sineği / A-Amerika Birleşik Devletleri boyunca burada hala aynı uygulamalar ve teknikler ve hava görüntüler 1946 kullanılan birçok işe 34 yerlerde her yıl, en fazla 70 gösteren 18 Hornet. Since their inception, the "Blues" have flown a variety of different aircraft types for more than 427 million spectators worldwide. Onların başlangıçtan bu yana, "Blues" fazla 427 milyon seyirciler dünya için farklı uçak tiplerinin çeşitli uçakla var.

Misyonu
The mission of the Blue Angels is to enhance Navy recruiting, and credibly represent Navy and Marine Corps aviation to the United States and its Armed Forces to America and other countries as international ambassadors of good will. Blue Angels ve misyonu Deniz alımı geliştirmek ve credibly ve Deniz Piyade havacılık ABD ve Silahlı Kuvvetleri, Amerika ve uluslararası büyükelçi olarak iyi diğer ülkeler için Deniz gösterir.

[ edit ] Air show overview [Değiştir] Hava göster genel bakış
The Blue Angels show season runs each year from March until November. Blue Angels göstermek sezon her yıl Mart Kasım kadar çalışır. They perform at military and civilian airfields, and often perform directly over major cities such as San Francisco and Seattle during " Fleet Week " maritime festivals. Bunlar askeri ve sivil havaalanlarını at gerçekleştirmek ve çoğunlukla doğrudan San Francisco ve Seattle gibi büyük şehirler performans "Fleet Week" deniz festivalleri sırasında.
During the aerobatic demonstration, the Blue Angels operate six FA-18 Hornet aircraft, split into the Diamond (Blue Angels 1 through 4) and the Lead and Opposing Solos (Blue Angels 5 and 6). Bir uçak cambazlığı gösterisi sırasında, Blue Angels faaliyet altı FA-18 Hornet uçakları, (Mavi Melekler 1 Elmas halinde 4 ile ayrık) ve ve karşı sololarını Kurşun (Mavi Melekler 5 ve 6). Most of the show alternates between maneuvers performed by the Diamond and those performed by the Solos. Gösteri çoğu maneuvers arasındaki Elmas tarafından gerçekleştirilen ve bu sololarını tarafından alternates. The Diamond, in tight formation and usually at lower speeds, performs maneuvers such as formation loops, barrel rolls, and transitions from one formation to another. The Diamond, sıkı oluşumu ve düşük hızlarda genellikle at oluşumu döngüler, varil rulo gibi maneuvers gerçekleştirir ve geçişler bir oluşum diğerine. The Solos fly many of their maneuvers just under the speed of sound , showcasing the high performance capabilities of their individual Hornets through the execution of high-speed passes, slow passes, fast rolls, slow rolls, and very tight turns. Bu sololarını ses hızını biraz altında, yüksek hızlı geçerse yavaş geçerse hızlı rulolar, yavaş rulo ve icra yoluyla bireysel Hornets üst performans kapasitesini showcasing ve çok sıkı döner kendi maneuvers çok uç. Some of the maneuvers include both solo F/A-18s performing at once, such as opposing passes (toward each other in what appears to be a collision course) and mirror formations (back-to-back. belly-to-belly, or wingtip-to-wingtip, with one jet flying inverted). Bazı maneuvers bu her hangi bir çatışma) ve ayna oluşumları (back-to-back. göbek-göbek, veya gibi görünüyor diğer (doğru geçerek karşı da yalnız F/A-18s aynı anda yapmak, yer için wingtip-wingtip, bir jet uçağı ters uçuş ile). The Solos join the Diamond near the end of the show for a number of maneuvers in the Delta formation. Bu sololarını gösterinin sonuna yakın olan Delta formasyonundaki maneuvers bir dizi için Elmas katılın.
The parameters of each show must be tailored to local weather: in clear weather the "high" show is performed; in overcast conditions a "low" show is performed, and in limited visibility (weather permitting) the "flat" show is presented. Yerel hava göre gereken her gösterinin Parametreler: açık hava the "" yüksek göstermek gerçekleştirilir; bir "düşük" gösterisi yapılır sülfile koşullar ve sınırlı görüş olarak (izin) sunulacak olan "düz" show hava. The "high" show requires an 8,000-foot (2,400 m) ceiling and visibility of 3 nautical miles (6 km) from the show's centerpoint. The "" yüksek göstermek (2400 m) bir tavan 8000-ayak gerektirir ve 3 deniz mili show's centerpoint görüşleri (6 km) görünürlüğü. "Low" and "flat" ceilings are 3,500 and 1,500 feet (460 m) respectively. "Düşük" ve "tavan 3500 ve 1500 feet (460 m) sırasıyla olan düz.

Squadron nickname, insignia and paint scheme Tim takma, nişanlar ve boya şeması

Water condensation in the strake vortices of a Hornet during a tight maneuver. Sıkı bir manevra sırasında eşekarısı ve borda vortices Su yoğunlaşması.
When initially formed, the unit was called the Navy Flight Exhibition Team. Ne zaman başlangıçta oluşan, birim Deniz Kuvvetleri Uçuş Sergisi Takım olarak adlandırıldı. The squadron was officially redesignated as the United States Navy Flight Demonstration Squadron in December 1974. Bu filo resmen ABD Deniz Kuvvetleri Uçuş Gösterim Squadron olarak Aralık 1974'te redesignated oldu. The original team adopted the nickname Blue Angels in 1946, when one of them came across the name of New York City's Blue Angel nightclub in the New Yorker Magazine . İlk takımdan 1946, zaman bunlardan biri New Yorker Dergisi New York City's Blue Angel gece bir isim üzerinde gelen takma Blue Angels onayladı. The team introduced themselves as the "Blue Angels" to the public for the first time on July 21 1946 in Omaha, Nebraska . Ekip, "Blue Angels" halka olarak Omaha, Nebraska olarak 21 Temmuz 1946 tarihinde ilk kez kendilerini tanıttı.
The official Blue Angels insignia was designed by then team leader Lt. Cmdr. Resmi Blue Angels nişanlar sonra tarafından ekip lideri Lt Cmdr tasarlanmıştır. RE "Dusty" Rhodes and approved by CNO in 1949. RE "Tozlu" Rodos ve CNO tarafından 1949 yılında onaylanmıştır. It is nearly identical to the current design. Neredeyse mevcut tasarımı aynıdır. In the cloud in the upper right quadrant, the aircraft were originally shown heading down and to the right. Sağ üst kadranda bir bulut olarak, uçak orijinal başlığı aşağı ve sağa gösterildi. Over the years, the plane silhouettes have changed along with the squadron's aircraft. Over the years, uçak silhouettes ve süvari's uçak ile birlikte değişti. Additionally, the lower left quadrant, which contains the Chief of Naval Air Training insignia, has occasionally contained only Naval Aviator wings. Ayrıca, hangi Başkanı Deniz Hava Eğitim işaretler içermesi alt sol kadran, bazen sadece Deniz Aviator kanatları kontrol etti.
Originally, demonstration aircraft were navy blue (nearly black) with gold lettering. Gerçekte, gösteri uçak lacivert (yaklaşık) altın harflerle siyah vardı. The current shades of blue and yellow were adopted when the team transitioned to the Bearcat in 1946. Mavi ve sarı bir takım 1946 yılında Bearcat için geçiş kabul edilmiştir şu anki gölgeler. For a single year in 1949, the team performed in a blinding all-yellow scheme with blue markings [ 2 ] ). 1949 yılında tek bir yıl için, takım olarak yapılan bir all-sarı planı mavi işaretler [2]) ile kör. The current paint scheme, including yellow stripe markings along the top of the fuselage, and "US Navy" on the bottom of the wings, was designed by team member Robert L. Rasmussen in 1957. Kanatlarını en alt kısmındaki gövde üst kısmındaki sarı şerit işaretler de dahil olmak üzere mevcut boya düzeni, ve "US Navy", takım üyesi Robert L. Rasmussen tarafından 1957 yılında tasarlanmıştır

türk yıldızlarının efsanevi uçağı f-5

Northrop firması tarafından tasarlanan ve üretilen F-5 ABD havacılık endüstrisinin en başarılı ihraç ürünlerinden biridir. Çağdaşı uçaklar yüksek performansa sahip olmamakla beraber bakım kolaylığı, ucuzluğu, iki motoru sayesinde son derece güvenilir oluşu ve diğer USAF jetleri ile karşılaştırıldığında daha yüksek manevra yeteneğine sahip oluşu bu uçağı müttefik ülkeler nezdinde çekici yapmıştır. ABD silahlı kuvvetlerinde çok az sayıda kullanılmıştır. Vietnam Savaşı’nda sınırlı sayıda görev almış, USN’nin “Topgun” okulunda it dalaşında düşman uçaklarını temsilen kullanılmıştır. NATO ve müttefik ülkelerin hava kuvvetlerine MAP (Askeri Yardım Programı) dahilinde verilmiş, aynı zamanda FMS (Yabancı Askeri Satışlar) dahilinde ihraç ta edilmiştir. Toplam 1871 adet Northrop tarafından üretilmiştir. Buna ilaveten 776 adet te Kanada, İspanya, İsviçre ve Tayvan’da lisans altında üretilmiştir. F-5’ler halen birçok ülkenin hava kuvvetlerinde önemli görevleri üstlenmektedir.
Northrop F-5 geliştirme çalışmaları, Northrop yetkililerinin Avrupa ve Asya ülkelerini ziyaret edip NATO ve SEATO savunma ihtiyaçlarını belirlemesinin ardından 1954 yılında başlamıştır. Tur neticesi 1955’de şekillenen tasarım çalışmaları hafif, süpersonik, diğer uçaklara göre daha ucuz, bakımı kolay, kısa ve ikincil pistleri kullanabilecek ve hatta uçak gemilerini kullabilecek bir uçağı kapsamaktaydı. Seçilen motor General Electric yapımı J85 turbojet motoruydu. J85’in o anda hazır oluşu düşünülenden daha hafif bir uçak yapımını mümkün kılmıştır.
Nihai modele şirket N-156F adını vermiştir. Aynı zamanda bu modelin iki kişilik ileri eğitim uçağı da N-156T olarak önerilmiştir. Her iki model de gövdenin kuyruk kısmında yan yana yerleştirilmiş iki adet General Electric J85 ile tahrik ediliyordu.
25 Şubat 1958’de Northrop projeye kendi sorumluluğu altında devam etme kararı aldı.
Silah donanımı burunun üst kısmına monte edilmiş iki adet 20-mm M-39 top ve kanat uçlarındaki AIM-9 “Sidewinder” füzelerinden meydana geliyordu. Gövde altı merkez pilonu ile kanat altlarındaki iki pilonda da taarruz silahları taşınabiliyordu. Uçak azami Mach 1.5 hıza göre tasarlanmıştı ve çağdaşı olan birçok düşman uçağından daha yavaştı. Ancak it dalaşlarının sübsonik hızlarda yapıldığı akıldan çıkartılmazsa, zamanın bütün USAF uçaklarından üstün olduğu anlaşılıyordu.
1959 başlarında Northrop N-156F’nin lisans altında üretimini yapmayı uygun bulabilecek deniz aşırı firmalarla görüşmeye başladı. Bu firmaların arasında Belçika’dan SABCA, Hollanda’dan Fokker ve İtalya’dan Fiat bulunuyordu. Fakat Avrupa firmaları bu öneriyi bilahare reddedip Lockheed F-104’ün üretimini tercih ettiler. Daha sonraları Kanada’daki Canadair, İspanya’daki CASA, İsviçre’deki FFA, güNEY Kore’Deki Hanjin ve Tayvan’daki AIDC firmaları ile anlaşmaya varıldı.
MAP’a uygun muharebe uçağı kabul aşamalarından sonra başlangıç olarak 71 adet F-5 siparişi 22 Ekim 1962’de Northrop’a verildi. İlk teslimatlar da 1963’de başladı.
F-5B, F-5A’nın iki kişilik modelidir. F-5A’D'li Yuvarlak Anemostat benzemekle beraber av/eğitim görevlerini müştereken yapabilecek tarzda tandem olarak yerleştirilmiş iki pilot mahalline sahipti. F-5B’nin gövdesi T-38 “Talon”a çok benziyordu ama ana farklılıklar kanat ucu flaplarının ve kanat köklerinde ileri uzantıların olmasıydı. Aynı zamanda kanat uçlarında iki adet “tip-tank” taşıyabiliyordu. F-5B kombat görevlerine tamamen uygun olup F-5A’nın aynı harici silah yükünü yaşıyabiliyordu.
RF-5A, F-5A’nın hava keşif-foto modelidir. Ekim 1967’de sipariş edilmiş olmakla birlikte ilk uçuşunu Mayıs 1968’de yapmıştır. Burun kısmına monteli dört adet KS-92 kamerası vardı. RF-5A diğer modellerden kamera yuvaları için açısal olarak kesik burnu ile ayrılıyordu. Kameralara rağmen iki 20-mm top yerinde bırakılmıştı.
Öemli lisans altı üreticilerinden biri de CF-5A/B ve NF-5A/B’yi üreten Canadair firmasıdır. NF-5A/B, Hollanda Kraliyet Hava Kuvvetleri’nin gereksinimleri paralelinde yeniden dizayn edilmiş bir F-5A/B versiyonudur. 1966’da F-84F “Thenderstreak”leri değiştirmek üzere seçilmiştir. Hollanda 200 kadar uçağı Belçika ile müştereken üretmeyi planlıyordu ancak Belçika tercihini Migare-5’den yana yapınca bu teşebbüs akamete uğradı. Esasen Hollanda hükümeti F-5 seçiminden pek memnun değildi ve bazı revizyonlar istiyordu. Canadair üretimi CF-5’ler kendi taleplerine daha yakın bulununca revize CF-5’leri üretmek yerine Kanada’dan satın almayı tercih etti. Bu uçaklar NF-5A/B olarak adlandırıldı. NF-5’ler hizmet sürelerince devamlı iyileştirmeye tabi tutuldular. Kanopi geliştirildi, RWR (arka ikaz radarı) dahil birçok avionikler ilave edildi. Gövdenin kuyruk kısmına “chaff” ve “flare” atıcılar yerleştirildi.
1965 yılından itibaren THKv, MAP programı dahilinde 75 adet F-5A, 20 adet RF-5A ve 13 adet F-5B aldı. Bu uçaklar Bandırma’daki 6.AJÜ’ye bağlı 161. ve 163. Filo’lara, Merzifon’daki 5.AJÜ’ye bağlı 142. ve 143. Filo’lara ve Balıkesir’deki 9.AJÜ’ye bağlı 192.Filo’D'li Yuvarlak Anemostat tahsis edildi. Sevkiyat yedi yılda tamamlandı. F-5’lerin gelişi ile çok sayıda F-100 hizmet dışı bırakıldı. 1972’de 163. Filo’nun adı 162.Filo olarak değiştirildi. Diyarbakır’daki 8.AJÜ’ye bağlı 184.Filo’nun RF-84F’leri de 162.Filo’dan alınan RF-5A’larla değiştirildi. Yeni gelen 12 adet RF-5A da 162.’ye tahsis edildi.
1971’de birçok THKv filosu yeniden adlandırıldı. Bandırma AJÜ’deki 163.’ün adı 162. Filo oldu. Merzifon’daki 142. ve 143. Filo’lar da 151. ve 152. Filo oldular.
1974’deki Kıbrıs barış harekatından sonra kısa bir süre için ABD yardımı askıya alındı. Bu sırada Libya elindeki 6 adet F-5A ile 1 adet F-5B’yi THKv’ye devretti. Askeri yardım yeniden düzeldikten sonra çok sayıda görev dışı F-5 Türkiye’ye transfer edildi. 1983-1987 yılları arasında Norveç HKv 26 adet F-5A ve 6 adet F-5B’yi THKv’ye gönderdi. Bu uçaklar 162.Filo’da konuşlandırıldı. Bu arada USAF stoklarından 4 adet F-5B, Tayvan’dan da 1989 yılında 6 adet F-5A ve 3 adet F-5B alındı. 1989-1991 arasında da Hollanda’dan 44 adet NF-5A ve 16 adet NF-5B geldi. Ancak bu uçakların bir kısmı uçabilecek durumda değildi ve diğer uçaklar için yedek parça olarak kullanıldı. Hollanda’dan gelen NF-5’lerin uçabilenleri 132., 133.(OCU) ve 134. Filo’lara tahsis edildi. 132.Filo “Taktik-Akrobasi” Filosu olup yedi ila sekiz uçaktan meydana gelen “Türk Yıldızları”nı uçurmaktadır.
F-5A/B ve NF-5A/B’lerden en iyi durumda olan 48 adedi ( 6 adet NF-5B, 8 adet F-5B, 14 adet NF-5A ve 20 adet F-5A) IAI+ELBIT ve 1.İkmal Bakım Kom. işbirliğiyle F-16C/D’lere geçiş eğitim uçağı olarak modernize edildiler. Modernizasyon kapsamında bu uçaklara HUD, MFD, HOTAS, RWR, GPS+INS, “Fly-by-wire”sistemleriyle ASELSAN’ın üretimi olan CNI telsiz muhabere sistemi monte edildi.
THKv F-5A/B ve NF-5A/B kullanımları:
161. Filo……………….1965 - 1983
163. Filo……………….1967 - 1972 (162. Filo olarak adı değiştirildi)
142. Filo…….………....1967 - 1972 (151. Filo olarak adı değiştirildi)
143. Filo…….…………1968 - 1972 (152. Filo olarak adı değiştirildi.)
192. Filo…….…………1970 - 1976 (F-5A & RF-5A)
162. Filo…….…………1972 - 1984 (F5A &RF-5A)
OCU (Şafak Kıt’aatı)… 1981 - 1987 (153. Filo olarak değiştirildi.)
152. Filo…….…………1972 - 1997
153. Filo…….…………1987 - 1988 (133. Filo olarak adı değiştirildi.)
133. Filo…….…………1988’dan günümüze (NF-5A/B)
132. Filo…….…………1992’den günümüze (NF-5A/B)
134. Filo………….……1996’den günümüze (NF-5A/B)

THKv RF-5A kullanımları:
162. Filo……….………1972 - 1983 (F5A &RF-5A)
192. Filo………….……1970 - 1976 (F-5A & RF-5A)184. Filo…….…………1974 - 1994
TuAF RF-5A deployments:
162nd Squadron…………1972 to 1983 (F5A &RF-5A)
192nd Squadron…………1970 to 1976 (F-5A & RF-5A)
184th Squadron…………1974 to 1994
F-5A specs/doneleri:
Crew/mürettebat: 1, Engines/motorlar: 2 x General Electric J-85, thrust/itiş gücü: 18,11kN, Wingspan/kanat açıklığı: 7,85m. Length/boyu: 14,34m. Height/yüksekliği: 4.10m. Take-off weight/kalkış ağırlığı: 9,300kg, Max speed/azami hızı: 1,526km/h. Cruising Speed/seyir hızı: 950km/h. Range/menzili: 1,815km Ceiling/Tavanı: 15,400m.
Armament/silah donanımı: 2 x 20mm MG, 2500kg rockets, missiles and bombs externally ( 2 x AIM-9 “Sidewinder” AA)/ 2 x 20mm MG, gövde ve kanat altında 2500kg roket, füze ve bomba yükü (2 x AIM-9 “Sidewinder” AA)

bir efsane ====>>>> f-4 phantom

F-4 Phantom II ABD'li McDonnell Douglas Corporation (Mekdonıl Daglıs Şirketi) tarafından üretilen çok amaçlı avcı-bombardıman uçağı.
Yapımına ilk kez 1961'de başlanmıştır. 1996 yılına kadar Amerikan Ordusu tarafından aktif hizmette kullanılmıştır. Avusturalya, Almanya, İsrail, İran,İngiltere, Japonya, İspanya, Güney Kore, Türkiye, Yunanistan hava kuvvetlerinde görev yapmıştır. Almanya, Japonya, İran, Güney Kore, Türkiye ve Yunanistan hava kuvvetlerinde halen hizmet vermektedir. Rus muadili Mikoyan-Gurevich MiG-23'tür.
F-4 Vietnam Savaşı sırasında Amerikan ordusu tarafından sığnakları ve köyleri napalm bombaları ile yakmak ve de havadan destek vermek için kullanılmıştır. Vietnam Savaşı sırasında Vietnam Halk Cephesi bunlardan sadece 9 tanesini vurmayı başara bilmişti. Bunun nedeni ise F-4 lerin çok hızlı süpersonik uçaklar olmasıydı. Oysa Vietnam Halk Cephesi'nin elinde sadece 1950'li yılardan kalma jet uçakları vardı.
İsrail Havacılık Endüstrisi (IAI-Israel Aircraft Industries Ltd.) ile ortak başlatılan modernizasyon projesiyle Türk Hava Kuvvetleri envanterindeki 54 adet F-4E üzerinde yapısal güçlendirme, yeni nesil navigasyon sistemleri, HUD (Head-Up Display), HOTAS (Hands on Throttle-and-stick), MFD (Multi-Function-Display), yeni nesil radyo ekipmanı, mevcut AN-APQ 120 radarının ELTA ELO/M-2032 radarı ile değişimi sağlanmıştır. Ayrıca uçağın silah taşıma kabiliyeti yeni nesil silahlarla güçlendirilmiştir. Modernize kapsamında F-4'lerin 28 uçaklık bölümü 1. Hava İkmal Bakım Merkezi Komutanlığı, Eskişehir'de, 26 uçaklık bölümü İsrail Havacılık Endüstrisi (IAI) tesislerinde tamamlanmıştır. Modernizasyondan sonra uçak F-4 2020/Terminatör adını almıştır. F-4 ler 2002'deki modernizasyonlarından sonra Türk Hava Kuvvetleri'nde 2020 yılına kadar aktif görev yapması planlanmaktadır.

Teknik Özellikler (F-4E) [değiştir]
Boyut Doneleri
Uzunluk: 19.20 m (63.00 ft)
Kanat Genişliği: 11.77 m (38.62 ft])
Yükseklik: 5.02 m ( 16.46 ft)
Kanat Alanı: 49.20 m2 (530 ft2)
Ağırlık Doneleri
Boş Ağırlık: 13.760 kg (30.330 lb)
Tipik Yükleme: 18.900 kg (41.670 lb)
Azami Ağırlık: 28.030 kg (61.795 lb)
Yakıt Kapasitesi :
Dahili: 7.160 lt (1.890 gal)
Harici: 5.070 lt (1.340 gal)
Azami Faydalı Yük: 8.480 kg (18.650 lb)

Bir F-4 Phantom II çizimi
Güç Kaynağı
Motor: 2 x General Electric J79-GE-17A
Motor Gücü: 2 x 17.845 lbf (79.6 kN)
Performans
Azami Hız: 2.370 km/s (Mach 2.23)
Seyrüsefer Hızı: 940 km/s (Mach 0.76)
Tırmanma Hızı: 210 m (689 ft) /sn
Servis Tavanı: 18.300 m (60.000 ft)
Menzil:
Yüksüz ve azami yakıt ile 3.185 km (1.720 nm)
Tipik yükleme ile 1.360 km (734 nm)
Kalkış Mesafesi: 1.370 m (4.490 ft)
İniş Mesafesi: 1.120 m (3.680 ft)
Personel: 1 Pilot + 1 Silah Sistem Subayı

Silah Sistemleri [değiştir]

MK-82 bombaları ile taarruz gerçekleştiren bir F-4 Phantom II
Top
1 x 20 mm M61A1 Vulcan (639 mermi)
Havadan Havaya Muharebe Füzeleri
4 x AIM-9B/J/L Sidewinder
4 x AIM-7D/E Sparrow
4 x AIM-120B AMRAAM (Almanya, Yunanistan)
4 x AAM-3 (Japonya)
4 x IRIS-T (Almanya, Yunanistan)
4 x Skyflash (İngiltere)
Havadan Karaya Taaruz Füzeleri
4 × AGM-65 Maverick
4 × AGM-45 Shrike
4 × AGM-88 HARM
4 × AGM-78 Standart
2 × AGM-84 Harpoon
2 × Popeye (İsrail, Türkiye)
Bombalar
GBU-10 Paveway II, GBU-12 Paveway II, GBU-16 Paveway II Lazer güdümlü bombalar
Mk-20 Rockeye, CBU-52/58/71/87/89, BL-755 Demet bombaları
MK-81, MK-82, MK-83, MK-84, M117 Genel maksat bombaları
AGM-62 Walleye
GAU-3A 70 mm (2.76 inç), LAU-10/A 127 mm (5.0 inç) Roket podları
Nükleer Bomba
1 x Mk-8/12/91, B43/57/61